In memoriam Etienne Aernoudt

Professor emeritus Etienne Aernoudt werd geboren in Roeselare op 22 mei 1938. Hij behaalde in 1962 het diploma van burgerlijk metaalkundig ingenieur aan de KU Leuven. Nadien begon hij zijn professionele loopbaan bij Bekaert in Zwevegem met een focus op de vervormbaarheid van metalen onder andere bij de productie van staalvezels. Vanuit Bekaert werd hij snel uitgestuurd naar de Reinisch-Westfälische Technische Hochschule RWTH in Aken voor het voorbereiden van een doctoraat dat hij 1966 verdedigde. In 1967 werd hij deeltijds professor en in 1974 voltijds professor aan de KU Leuven waar hij cursussen doceerde over materiaalkunde, mechanische metallurgie, en de geschiedenis van technologie.

Etienne Aernoudt was een inspirerende lesgever, die niet alleen binnen de wetenschap van de materiaalkunde steeds interessante verbanden legde (de structuur/processing/eigenschappen-driehoek), maar ook de wetenschap verbond met de industriële realiteit. In zijn algemene cursus materiaalkunde voor de kandidaturen/bachelors bracht hij dat aspect steeds expliciet onder de aandacht van zijn studenten.

Zijn onderzoek concentreerde zich vooral op de vervorming van metalen, de rekristallisatie en de textuur van metalen, vormgeheugen, plastische vervorming, composietmaterialen en biomedische materialen. Hij publiceerde meer dan 220 artikels en begeleidde twintig doctoraten. Hij initieerde heel wat samenwerkingen met bedrijven zoals Bekaert, Umicore, Sidmar, nu Arcelor Mittal, en met universiteiten zoals UGent, UCL, VUB, het INSA in Lyon en de Universidad de Navarra. Hij was tweemaal houder van de binnenlandse Francqui leerstoel. Hij was meerdere malen voorzitter van het departement MTM, zes jaar decaan van de Faculteit Ingenieurswetenschappen, en lid van de Academische Raad, allemaal bij de KU Leuven. In 2003 ging hij met emeritaat.

Hij heeft diverse prijzen gewonnen voor zijn wetenschappelijke bijdragen en hij kreeg onder andere in 2001 een eredoctoraat van de Technische Universiteit van Częstochowa in Polen. Tijdens zijn gehele loopbaan heeft hij een passie uitgestraald voor de materiaalkunde en de metallurgie, en ook de geschiedenis ervan en de rol in het maatschappelijk leven.

Etienne Aernoudt was een zeer sociaal ingestelde persoon. Hij was, samen met zijn echtgenote Greet Govaerts, een zeer warme gastheer voor de vele buitenlandse doctorandi die hij mocht begeleiden. Zij zorgden echt voor hen, nodigden hen dikwijls uit op gezellige bijeenkomsten in hun tuin en bleven contact met hen houden eens zij naar hun land teruggekeerd waren.

Etienne Aernoudt had ook een kritische kijk op de relatie tussen wetenschap en samenleving. Hij hield van wetenschap en technologie, was zelfs in zekere mate een technologie-optimist, maar hij zag ook de problematische aspecten van de invloed van technologische ontwikkelingen op de samenleving. Zijn steun voor initiatieven zoals de “Werkgroep Wetenschap en Samenleving” (reeds in de 70-er jaren), en zijn actieve deelname aan discussies daarrond waren bijzonder belangrijk.