Lentevergadering Mechelen

De leden van de KVAB zijn van harte uitgenodigd op de Lentevergadering Mechelen op zaterdag 26 mei 2018.

Lunch Menu:

Halve Kreeft

Tarbot / gegrilde groentjes / mousseline van aardappel en truffel / frisse vinaigrette met garnalen en appelkappers

Tarte Tatin / Kaneelijs / vanillesaus / crumble van speculoos

kasteelwijnen, bieren, waters en koffie inbegrepen

De bijdrage voor deze lunch bedraagt € 65,00 per persoon en zal verrekend worden met de presentiegelden. Als hoofdgerecht kan eventueel een Filet Pur met béarniase, warme groentjes, witloofsla en krieltjes geserveerd worden. Gelieve in dit geval uw keuze uitdrukkelijk mee te geven bij uw inschrijving. Mogen wij u ook vragen om eventuele voedselintoleranties reeds bij inschrijving mee te geven.

Parkeerplan: visit.mechelen.be/flyer-autoluwe-binnenstad 

Over Mechelen:

Mechelen heeft een ongemeen rijk verleden. Over de oorsprong van de stad is weinig met zekerheid bekend, maar haar strategische ligging aan de Dijle heeft haar groot gemaakt. Doordat Mechelen in de middeleeuwen voor zeeschepen de verst bevaarbare plaats in het binnenland was, groeide ze uit tot een belangrijke havenstad die zorgde voor de bevoorrading van het oude hertogdom Brabant. De bouw van de Sint-Romboutsabdij op een nabijgelegen heuvelrug maakte haar tevens tot een religieus centrum. Haar bloei werd bekroond met de komst van Margareta van York die na het overlijden van haar gemaal Mechelen als residentiestad uitkoos. Onder Margareta van Oostenrijk, haar stiefkleindochter en de tante van Keizer Karel, groeide de kleine heerlijkheid uit tot een intellectueel en cultureel centrum. Toen in 1546 de hoofdstedelijke functie naar Brussel verhuisde, bleef de Grote Raad, de hoogste rechtbank in de Nederlanden, in Mechelen gevestigd. In de zeventiende en achttiende eeuw bouwden de raadsleden in de binnenstad schitterende paleizen waarmee ze gestalte wilden geven aan hun pas verworven sociale positie. De toewijzing in 1561 van de aartsbisschoppelijke zetel aan Mechelen zorgde gedurende bijna vierhonderd jaar voor een aparte sfeer : priesters, kanunniken en hooggeplaatste vicarissen, gewone paters en nonnen, seminaristen van allerlei pluimage bevolkten in grote getale de straten. De annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door de Fransen leidde op het einde van de achttiende eeuw tot het einde van het Ancien Regime. De maatschappij veranderde drastisch. De oude residentiestad van adel en clerus verloor veel aanzien, maar toch slaagde ze er in de negentiende eeuw in om zich opnieuw te laten gelden. Door haar centrale ligging werd ze het knooppunt van het Belgische spoorwegennet wat een enorme stimulans betekende voor de agrarische en industriële ontwikkeling van de ganse regio. Vanuit Mechelen werden bloemkolen en meubels naar de verste uithoeken van Europa getransporteerd. In die periode liet de burgerij die graag met haar rijkdom pronkte, grote herenhuizen bouwen. In de twintigste eeuw stokte de expansie en viel de stad in een diepe slaap. De vernielingen die tijdens de Eerste en de Tweede Wereldoorlog werden aangericht, vormen nog steeds littekens die een pijnlijke herinnering levendig houden. Sinds twintig jaar herrijst de stad stilaan uit de puinhoop die stadsvlucht heet. De toekomst werpt echter een zware schaduw op het historisch hart dat ten onder dreigt te gaan aan bouwpromotoren en overdreven ‘Disneyficatie’.