In memoriam Herman Deroo

Ir. Herman Deroo werd geboren op 8 juli 1937 te Brugge en overleed op 3 oktober 2024 te Gent. Confrater Deroo werd reeds in 1998 lid van CAWET, het Comité van de Academie voor Wetenschappen en Techniek, om in 2009 de overstap te maken naar de Klasse van de Technische Wetenschappen. In 1961 behaalde hij aan de UGent het diploma van burgerlijk werktuigkundig elektrotechnisch ingenieur en begon zijn loopbaan in zijn alma mater als assistent aan het laboratorium voor algemene metallurgie, siderurgie en fysische metaalkunde dat toen onder de leiding stond van prof. Albert De Sy. Op 10 juli 1962 werd in Gent de NV Sidmar (Sidérurgie Maritime) opgericht met als hoofdaandeelhouder de Luxemburgse staalgroep Arbed. Het jongste staalbedrijf van Europa had uiteraard nood aan heel wat ingenieurs en op 1 september 1963 werd Herman door Sidmar aangeworven. Hij zou er tot het einde van zijn loopbaan, gedurende meer dan 34 jaar, het beste van zichzelf geven.

Na ruim drie jaar medewerking aan de opbouw van de nieuwe fabriek werd de jonge ir. Deroo gemuteerd naar de warmwalserij die rond de jaarwisseling 1966-67 in bedrijf werd genomen. In 1974 stapte hij over naar de afdeling hoogovens en sinterfabrieken. Ook hier zou hij zijn stempel drukken als uitmuntend ingenieur die een pioniersrol speelde met de inzet van wiskundige modellen om complexe procesonderdelen te optimaliseren. Het door Herman ontwikkelde “strooimodel” voor het laden van de grondstoffen in de hoogoven met de zogeheten “Paul Wurth” draaigoot maakte een kwantumsprong mogelijk in de beheersing van het hoogovenproces. In 1979 werd confrater Deroo hoofd van het personeelsbeheer: in deze nu eens niet-technische omgeving kon Herman zijn verbale kracht uitspelen o.m. in de tweejaarlijkse onderhandelingen met de vakbonden over de CAO’s. Toen hij vervolgens in 1986 adjunct technisch directeur werd en in 1992 lid van het directiecomité, kon hij met verve zijn rijke technische ervaring in walserijen en hoogovens koppelen aan zijn sociale bewogenheid en zijn aandacht voor organisatiestructuren. Onder zijn impuls bouwde Sidmar de eerste gekoppelde beits- en koudwalslijn in Europa, de TTS. In die eerste helft van de jaren 1990 lanceerde hij ook het “Opesis-project” dat een veel slankere en efficiëntere organisatiestructuur invoerde.

Een overzicht van Hermans loopbaan kan niet voorbijgaan aan zijn uitzonderlijke zorg voor de Nederlandse taal. Tijdens de bouw van Sidmar en de eerste productiejaren was de voertaal op directieniveau – waar heel wat Luxemburgse expats werkzaam waren – nog overwegend het Frans, en ook de meeste constructeurs waren Duits-, Frans- of Engelstalig. Herman zag de noodzaak in om het zo specifieke jargon van de staalindustrie in keurig Nederlands te vertalen en hij stelde een viertalig lexicon van de staalterminologie op, dat nog steeds geraadpleegd wordt. De bezorgdheid over de rol van het Nederlands in het hoger onderwijs heeft Herman Deroo ook in CAWET en heel recent nog in een gemeenschappelijke werkgroep van KMW en KTW op het voorplan geplaatst. Nadat hij in 1997 zijn actieve loopbaan bij Sidmar beëindigde bleef ir. Deroo ook nog heel aanwezig in de ingenieurswereld, onder meer via zijn voorzitterschap van de KVIV in de periode 1999-2001. Zijn grote liefde voor de Nederlandse taal en cultuur uitte zich ook in zijn lidmaatschap van de Orde van den Prince, waarin hij gewestpresident werd voor Oost- en Zeeuws-Vlaanderen, en voorzitter van de Gentse afdeling Willem I. Tolerantia et amicitia (de twee belangrijke waarden van de Orde) waren voor Herman Deroo zeer typerende eigenschappen.

Tot slot verdient Herman Deroo ook de grootste appreciatie voor de uitzonderlijk liefdevolle inzet waarmee hij jarenlang voor zijn echtgenote Beatrice gezorgd heeft nadat zij door ziekte getroffen was. We nemen afscheid van een talentrijk ingenieur en een confrater met een charismatische en innemende persoonlijkheid.