In memoriam Henk DECRAEMER / enk de kramer

Enk De Kramer, kunstenaarsnaam van Henk Decraemer, studeerde aan het Belgisch Textielinstituut voor tekenaar-ontwerper (1961-1964). Later volgde hij Vrije Grafiek aan het Hoger Sint-Lucasinstituut te Gent (1966-1969). Hij specialiseerde zich in grafische technieken in het toenmalig Joegoslavië aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Belgrado, een van de beste instellingen voor hoger kunstonderwijs in Oost-Europa, waar grafiek een belangrijke plaats inneemt. Reeds in 1969 kreeg hij een eerste persoonlijke tentoonstelling in de Sint-Pietersabdij te Gent. Nadien bekwaamde hij zich verder in het etsen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent, o.a. bij confrater Paul Van Gysegem (1970-1972).

Enk De Kramer ontwikkelde zich tot een begenadigd lesgever in de etskunst. Eerst als leraar grafiek aan de Academie voor Schone Kunsten te Dendermonde (1971-1978), vervolgens aan het Stedelijk Secundair Kunstinstituut te Gent, om vanaf 1978 docent te worden in de ets-klas van het huidige KASK waar hij met de titel ‘ere-artistiek docent vrije grafiek’ in 2001 op rust ging om zich volledig aan zijn eigen werk te wijden. Naast zijn grafische werk realiseerde hij eveneens een oeuvre met schilderijen. Hij gaf workshops op vele plaatsen in het buitenland.

Enk De Kramer werd gelauwerd via gekende prijzen. Zo werd hem reeds in 1970 ‘De Provinciale Prijs van Oost-Vlaanderen voor grafiek’ toegekend. Ook in 1974 ontving hij de prijs, ditmaal voor schilderkunst.

William Wauters Galerie stelde ‘loopbaanlang’ zijn werk tentoon. Hiernaast participeerde Enk De Kramer aan andere tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Kenmerkend was de langdurige samenwerking met verschillende kunstgalerijen in Japan. Zijn werk is er zeer gegeerd.

Confrater Willem Elias situeert zijn werk als volgt:

Enk De Kramer sloot eind de jaren zestig aan bij wat men de ‘nieuwe figuratie’ noemt, een Vlaamse invulling van aandacht voor alledaagsheid, zoals dat in de popart aanwezig is. Hij leverde een bijdrage aan de ‘eat art’ zinspelend op de symbolische betekenis van voeding, niet zonder enige ironie. In een tweede periode speelde hij in op het vestimentaire dat eveneens aanleiding gaf tot prettige connotaties. In de jaren tachtig verdween langzaamaan die figuratie. De textuur van textiel ontwikkelde zich als thema, aantonend dat abstractie niet per se wiskundig verloopt maar ook via abstrahering van realiteit tot stand kan komen.

Enk De Kramer wendde reeds in zijn figuratieve periode de oorsprong van de grafische kunst, nl. multiplicatie, niet aan om meerdere exemplaren te drukken van hetzelfde. In kleine oplages (5/5 of 10/10) liet hij elke ets van kleur veranderen. In de overgang naar de abstracte periode werden het ‘pièces uniques’ (1/1). Eigenlijk schilderde hij met etsplaten. In die zin staat hij dicht bij wat men als ‘fundamentele schilderkunst’ duidt: een onderzoek naar het wezen van vorm en kleur zelf. Precies de etskunst laat dit toe, door de repetitieve aard van het herhaald drukken en het seriële van achter elkaar printen van verschillende platen.

In de geschiedenis van de Belgische graveerkunst verdient hij een belangrijke plaats. Hij was lid van de Klasse van de Kunsten sinds 2006 en genoot van de bijeenkomsten van de Academie.