Laureaten van de Academie - Klasse Technische Wetenschappen

 

Laureaat van de Klasse Technische wetenschappen

De prijs Laureaat van de Klasse van de Technische wetenschappen is een van de meest prestigieuze prijzen van de Academie. Jonge, beloftevolle onderzoekers (tot 40 jaar), waarvan de hoofdactiviteit in Vlaanderen gesitueerd is, komen hiervoor in aanmerking. 

De prijs wordt jaarlijks uitgereikt in de Technische wetenschappen, in alle disciplines.

Bedrag voor deze prijs: 10000
Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt.

Oproep jaargang 2024: aanvragen zijn nog mogelijk en moeten ons bereiken voor 30-04-2024.

In 2024 wordt de prijs uitgereikt in de Technische wetenschappen, in alle disciplines.

Maarten De Vos
Maarten De Vos is momenteel BOF hoogleraar bij de departementen Elektrotechniek en Ontwikkeling & Regeneratie (Faculteit Geneeskunde) van de KU Leuven, na Assoc. Professor aan de Universiteit van Oxford (VK) en junior professor aan de Universiteit van Oldenburg (Duitsland) geweest te zijn. Hij behaalde een MSc (2005) en PhD (2009) in Elektrotechniek aan de KU Leuven, België. In het verleden heeft hij verschillende onderzoeksverblijven gerealiseerd aan buitenlandse universiteiten (o.a. Tel Aviv (Israel), Stanford (USA), Canterbury (NZ)). Zijn onderzoek is bekend binnen het vakgebied van Artificiële Intelligentie (AI) voor gezondheidstoepassingen, in het bijzonder voor het afleiden van persoonlijke biosignaturen van de gezondheid van patiënten.  Hij realiseert dit aan de hand van vernuftige analyses op data die via draagbare sensoren verkregen worden. Momenteel worden zijn AI-oplossingen gebruikt in verschillende toepassingen in de gezondheidszorg, van neonatale monitoring tot ouderenzorg. Dit onderzoek werd gerealiseerd met fondsen van FWO, EU Horizon 2020, AI Impulsprogramma, Welcome Trust, EIT en met steun van de industrie (bv Roche, Jansen).
Zijn baanbrekende onderzoek op het gebied van mobiele real-life hersenmonitoring heeft verschillende innovatieprijzen gewonnen, waaronder de prestigieuze Mobile Brain Body monitoring Prijs (2017), de Martin Black Prijs voor het beste artikel in Physiological Measurements (2019) en in de IEEE EMBS Benelux award voor beste paper op biomedisch gebied (2021).
Hij heeft een sterke interesse in het bereiken van impact door translationeel onderzoek, hij is programmadirecteur van het medische innovatieprogramma Design4Health en heeft adviesrollen vervuld bij spin-offbedrijven in de gezondheidszorg rond het gebruik van AI-oplossingen in hun productportfolio. Recent coördineert hij de R&D-activiteiten bij ArtiQ. Hij is associate editor voor Frontiers in Artificial Intelligence en IEEE Journal of Biomedical Health Informatics en lid van de editorial board van Journal of neural engineering en Nature Digital Health. Sinds 2022 is hij lid van de Hoge Gezondheidsraad in België. Hij is chair van een Europese COST action en organiseert regelmatig workshops en internationale AI competities in zijn domein.

Sarah Verhulst
Sarah Verhulst (°1982) is hoogleraar aan de Faculteit Ingenieurswetenschappen en Architectuur van de UGent en is hoofd van de Hearing Technology @WAVES onderzoeksgroep. Ze spitst zich toe op het ontwikkelen van technieken voor precieze gehoordiagnostiek en augmented hearing. Samen met haar team van ingenieurs en audiologen werkt ze op het snijpunt van numerieke modellering, machinaal leren, neurowetenschappen en signaalverwerking en ontwikkelt zo innovatieve technologieën voor de hearables en hoorapparaten van de toekomst. Kenmerkend is haar multidisciplinaire aanpak die de neurowetenschappelijke basis van horen en gehoorschade vertaalt naar innovatieve signaalverwerking die horen in luidruchtige situaties of voor ouderen verbetert. Sarah is ingenieur in de elektronica (GroepT) en akoestiek (Technical University of Denmark) en geeft les in de opleiding biomedische ingenieurswetenschappen. Als medegrondlegger van het Ghent Auditory Science Platform werkt ze nauw samen met ORL-artsen en audiologen. Internationaal heeft ze lopende samenwerkingen met verschillende neurowetenschappelijke labo’s (Harvard, Montpellier, Rochester, Oregon Health & Sciences).
Het onderzoek van Prof. Verhulst werd ondersteund door een prestigieuze ERC Starting Grant en een daaropvolgende Proof-of-Concept beurs. Recent werd ze een EU Innovation Council (EIC) Transition beurs toegekend die haar onderzoeksgroep inzet om de ontwikkelde hoortechnologieën naar de patiënt en markt te brengen. Ook leidt ze twee FWO-basisonderzoeksprojecten met als doel enerzijds bio-geïnspireerde technieken voor machinaal horen te ontwikkelen, en anderzijds numerieke modellen van de auditieve hersensignalen te ontwerpen. Sarah was hoofdonderzoeker in verschillende internationale onderzoeksnetwerken, zoals een DFG-prioriteitsprogramma, en coördineert een ERA-NET Neuron netwerk dat zes Europese partners omvat.
Sarah is lid van de Jonge Academie, editor voor de Acoustical Society in America en werd recent verkozen als board member van YASAS (Young Academies Science Advice Structure). Ter bekroning van haar onderzoek won ze de 2016 Niedersachsen Wissenschaftspreis (Kat.II) en de 2018 Young Investigator Spotlight award van de Auditory Neuroscience Community (APAN).

Bart Vermang
UHasselt, imec

Bart Vermang (°1981) studeerde af als fysicus aan de UGent, waar zijn interesse voor hernieuwbare energie en wetenschappelijk onderzoek werd gewekt tijdens een Erasmus laatste jaar aan de NTNU in Noorwegen (Norwegian University of Science and Technology).
Zijn onderzoekscarrière begon met een doctoraat in de ingenieurswetenschappen aan de KU Leuven, waar hij onderzoek deed naar de optimalisatie van silicium zonnecellen en hiervoor werd bekroond met de imec PhD Excellence Award. Daarna trok hij met een Marie Skłodowská-Curie postdoctorale beurs op zak naar de Universiteit van Uppsala in Zweden om er dunne film zonnecellen te bestuderen. Hij verbleef er 2,5 jaar en keerde toen met een FWO postdoctoraal mandaat terug naar de KU Leuven om er tandem zonnecellen te ontwikkelen. Deze brede kennis in zonne-energie materialen gaf Bart innovatieve ideeën op de grens tussen verschillende zonnecel technologieën, en resulteerde in een ERC Starting Grant in 2016.
Dit was de start van een eigen onderzoeksteam dat hij verder liet groeien tot meer dan 20 onderzoekers dankzij een sterk internationaal netwerk en vele Europese projecten. Dit team focust op de ontwikkeling van dunne film materialen voor hernieuwbare energie applicaties. Vooral voor fotovoltaïsche doeleinden, maar sinds kort ook foto-elektrochemische toepassingen. De finale doelstelling is om betere integratie van deze energietoepassingen mogelijk te maken, waarbij performantere applicaties, het gebruik van goedkopere materialen en/of processen, of extra flexibiliteit in/van het finale product typische drijfveren zijn. Dit onderzoek gebeurt aan de UHasselt en imec, en maakt ook deel uit van initiatieven zoals EnergyVille en Solliance.
Sinds 2017 is Bart professor aan de UHasselt, en sinds 2021 program manager van alle fotovoltaïsche activiteiten bij imec. Verder maakt hij ook deel uit van de Jonge Academie, het operationele bestuur van EnergyVille, het bestuur van BERA (Belgian Energy Research Alliance), en de redactieraad van het vakblad Solar Energy Materials and Solar Cells (Elsevier).


Tom Defoirdt
UGent

Tom Defoirdt voert strategisch en toegepast onderzoek uit naar de ontwikkeling van antivirulentie therapie, een nieuwe strategie waarbij de ziekteverwekkers “ontwapend” worden in plaats van afgedood. Daarbij wordt uitgegaan van een holistische ingenieursaanpak, waarbij niet enkel de ziekteverwekker beschouwd wordt, maar ook de omgeving en waarbij er eveneens een nadruk gelegd wordt op kwantitatieve aspecten.

Het doel van zijn onderzoek is om nieuwe technologieën te ontwikkelen voor het management van bacteriële ziekten, met voornaamste toepassing in de aquacultuur. Daartoe verricht hij strategisch en toegepast onderzoek rond volgende thema’s: - Management van bacteriële activiteit, met name antivirulentie therapie (het “ontwapenen” van pathogenen) - Begrijpen en sturen van bacteriële signaal- en detectiesystemen - Ecologie en evolutie van bacteriële pathogenen - Aquacultuur microbiologie, Vibrio’s - Blauwe biotechnologie (met name ontwikkeling van toepassingen gebaseerd op mariene organismen of hun metabolieten ter bestrijding van bacteriële ziekten)

Video


Steven Latré
UAntwerpen, IMEC
Steven Latré is professor computerwetenschappen aan de Faculteit Wetenschappen van de Universiteit Antwerpen en directeur bij IMEC. Hij is hoofd van de IDLab onderzoeksgroep in Antwerpen, een groep van zo’n 100 medewerkers die onderzoek doen op het gebied van draadloze technologieën en artificiële intelligentie. IDLab is ook een kernonderzoeksgroep van het onderzoekscentrum IMEC. Zijn eigen onderzoek bevindt zich op het snijpunt van draadloze netwerken en machine learning. Hij ontwikkelt nieuwe machine learning algoritmes die in onze typische geconnecteerde en gedistribueerde wereld  geïntegreerd kunnen worden. In die context bestudeert hij nieuwe machine learning algoritmes die slechts een zeer laag energieverbruik nodig hebben of die zich zeer snel - en met bitter weinig data - kunnen aanpassen aan nieuwe taken of omgevingen. Steven is één van de initiatiefnemers van het City of Things programma rond slimme steden. In die hoedanigheid beheert hij twee grootschalige onderzoeksfaciliteiten (City Lab en Smart Highway) die het mogelijk maken om in de binnenstad van Antwerpen en op de snelweg grootschalige onderzoeksexperimenten op te zetten op het gebied van draadloze communicatie en gedistribueerde artificiële intelligentie. Samen met een team van onderzoekers aan de Universiteit Gent en Rutgers University, USA neemt hij deel aan de prestigieuze DARPA Spectrum Collaboration Challenge, een internationale wedstrijd rond het gebruik van artificiële intelligentie om het spectrum gebruik in draadloze netwerken te optimaliseren. Dit team behaalde achtereenvolgens een vijfde en zesde plaats in deze wedstrijd, en ontving hiervoor een prijs van 1.5 miljoen dollar. 

Steven heeft een Master Informatica aan de Universiteit Gent en behaalde in 2011 met een beurs van het FWO zijn doctoraat in de Ingenieurswetenschappen: Computerwetenschappen, tevens aan de Universiteit Gent. Zijn doctoraat werd door de IEEE bekroond tot beste doctoraat in zijn vakgebied in 2012. Tevens ontving hij verschillende Young Professional awards van onder meer IEEE CNOM en IEEE COMSOC. Sinds 2013 is hij als professor verbonden aan de Universiteit Antwerpen. Steven is ook lid van de Jonge Academie, waar hij zich voornamelijk heeft ingezet op wetenschapscommunicatie. Zo was hij één van de trekkers van de Week van het Weten (wetenschapsspecial van De Standaard), was hij van bij de start betrokken bij de Universiteit van Vlaanderen en geeft hij regelmatig voordrachten over zijn onderzoek aan een breed publiek.

Gunther Roelkens
UGent

Gunther Roelkens (Gent, 1979) is hoogleraar fotonica in de Photonics Research Group aan de faculteit ingenieurswetenschappen en architectuur van de Universiteit Gent. Hij leidt er een groep van ongeveer 25 predoctorale en postdoctorale onderzoekers. Hij doet onderzoek naar optische chips gebaseerd op siliciumtechnologie aangevuld met de integratie van andere halfgeleidermaterialen (hoofdzakelijk III-V halfgeleiders). De toepassingen van deze chips gaan van optische zender/ontvangers die het internet van vandaag mogelijk maken tot slimme optische sensoren die bijvoorbeeld onze luchtkwaliteit en waterkwaliteit monitoren of zelfrijdende auto’s mogelijk maken. Verwacht wordt dat dergelijke chips in de toekomst een essentiële rol gaan spelen in ons dagdagelijkse leven. Hij was houder van een European Research Council (ERC) starting grant om onderzoek naar mid-infrarood spectroscopische sensoren op te starten. Zijn werk heeft geleid to meer dan 600 publicaties en 15 patenten.


Marian Verhelst
KU Leuven
Marian Verhelst is professor micro-elektronica in de MICAS onderzoeksgroep aan de Faculteit ingenieurswetenschappen van de KU Leuven. Ze doet er onderzoek naar slimme computer chips, die met een zeer laag energieverbruik sensor signalen kunnen analyseren in real time. De combinatie van onderzoek in machine learning en processor-chip implementaties maakt het mogelijk om allerhande gebruiksvoorwerpen rondom ons van intelligentie te voorzien. Denk bijvoorbeeld aan kledij die je gezondheid mee opvolgt, auto’s die stoppen nog voor een ongeluk gebeurt, of gebouwen die zelf kunnen inschatten dat een van de bewoners in nood verkeert. Marian werkt in deze context nauw samen met collega’s uit andere onderzoeksdisciplines, zoals het machine learning domein, en de verschillende toepassingsdomeinen. Ze onderhoud ook nauwe samenwerkingen met nationale en internationale industriële spelers in het domein, en heeft een ERC Starting Grant.

Marian studeerde micro-elektronica aan de Faculteit ingenieurswetenschappen van de KU Leuven. In 2008 behaalde ze er haar doctoraat met een beurs van het FWO-Vlaanderen. Tijdens haar doctoraat verbleef ze ook gedurende 1 trimester aan UC Berkeley in San Francisco. Na haar doctoraat vervoegde ze het computer bedrijf Intel in Portland, OR, USA. Ze is sinds oktober 2012 professor aan haar Alma Mater.

Naast haar wetenschappelijk werk, heeft Marian heeft een sterke passie voor wetenschapscommunicatie, in het bijzonder naar jongeren en meisjes toe. In dit kader is ze lid van de Jonge Academie van België, oprichter van KU Leuven's Innovation Lab, de huis-ingenieur van Het Lichaam van Coppens, podcaster samen met Lieven Scheire, Coder Dojo fan, en in het verleden lid van het Vlaamse STEM platform.

Korneel Rabaey
UGent

Korneel Rabaey (Veurne, 1977) studeerde Bio-ingenieur Milieutechnologie aan de UGent. Hierna behaalde hij aan de UGent zijn doctoraat over zogenaamde microbiële brandstofcellen. Met deze technologie kan men rechtstreeks uit afvalwater en organisch materiaal elektriciteit produceren, maar ook andere processen verkrijgen zoals energie-efficiënte productie van chemicaliën. Na dit doctoraat (2005) vertrok hij voor bijna 6 jaar met het gezin naar Brisbane, in Australië. Daar werkte hij aan het Advanced Water Management Centre (The University of Queensland) met zijn groep rond elektriciteit als drijver van microbiële processen. In die periode groeide ook de interesse in hoe dergelijke microbiële processen de natuurlijke omgeving beïnvloeden. In 2011 keerde hij terug naar België, waar hij nu als hoogleraar verbonden is aan het Centrum voor Microbiële Ecologie en Technologie. Hij leidt er een groep van 25 predoctorale en postdoctorale onderzoekers en verdiept zich in thema’s zoals fermentatie van nevenstromen, sanitatie van toiletten in ontwikkelingslanden, microbiële conversie van CO2 naar organische producten en efficiënte waterzuivering. Telkenmale gebruikt zijn team elektriciteit als drijver van het proces, dit om het gebruik van chemicaliën te vermijden of te minimaliseren. Dit werk heeft geleid tot een 150-tal publicaties, internationaal erkend via onder andere een ISI Highly Cited status en een reeks internationale keynotes. Korneel Rabaey is momenteel lid van de Jonge Academie, en was tot voor kort president van de International Society for Microbial Electrochemistry and Technology.


Wim Van Paepegem
UGent

Wim Van Paepegem is hoogleraar in de onderzoeksgroep "Mechanica van Materialen en Constructies" aan Universiteit Gent. Samen met zijn collega Joris Degrieck leidt hij een team van ca. 30 onderzoekers in het domein van de mechanica van composietmaterialen. Composietmaterialen zijn typisch kunststoffen, versterkt met koolstof- of glasvezels, die gebruikt worden in o.a. luchtvaartonderdelen, windturbinebladen, racefietsen, automobielcomponenten, etc.

Deze materialen worden in zijn labo onderworpen aan een breed pallet van belastingen, gaande van vogelimpact (luchtvaart) over energie-absorptie (crash van wagens) tot vermoeiing (windturbines). Er worden nieuwe testopstellingen ontworpen en steeds nieuwe meetmethodes en sensoren ontwikkeld, om de vervormingen en eventuele schade van materialen te meten.
Daarnaast is er een groot onderzoeksluik rond numerieke simulatiemethodes om het mechanisch gedrag van deze materialen te voorspellen. Op die manier kunnen industriële componenten veel sneller en beter ontworpen worden, met een minimum aan experimenten die vaak duur en tijdrovend zijn.

Tenslotte werkt de groep ook op een aantal andere materialen, zoals 3D-geprinte materialen, schuimen en gelaagd glas.
In zijn onderzoeksactiviteiten werkt hij nauw samen met internationale en lokale bedrijven, zoals Siemens, Honda, Suzlon, Eastman Chemicals, Techspace Aero, Materialise, Eddy Merckx Cycles,… Binnenkort wordt ook het vierde spin-offbedrijfje van de onderzoeksgroep opgericht.

Wim Van Paepegem werd reeds meermaals onderscheiden voor zijn onderzoek. In 2008 werd hij verkozen tot beste jonge Europese onderzoeker in composietmaterialen en in 2011 kreeg hij van zijn eigen universiteit de Prometheusonderscheiding voor onderzoek. Hij ontving ook de Ruben van Schalkwijkprijs in Nederland in 2011 en zijn groep was mede-winnaar van de JEC award in Parijs in 2009 en 2015. Hij is auteur van 150 internationale publicaties, promotor van 18 verdedigde en 14 lopende doctoraten en coördinator van het valorisatie-consortium "Composites" aan UGent.


Bart Merci

Bart Merci (°1975) leidt de onderzoeksgroep Verbranding, Brand en Brandveiligheid in de Vakgroep Mechanica van Stroming, Warmte en Verbranding (UGent, Faculteit Ingenieurswetenschappen en Architectuur).

In die groep wordt baanbrekend onderzoek verricht naar het gebruik van computersimulaties om het verloop van een brand in gebouwen te doorgronden en zelfs te voorspellen. Speciale aandacht gaat uit naar de studie van vlammen en de beweging van rook, o.a. onder impuls van ventilatiesystemen. Recent deden hij en zijn team onderzoek inzake het voorspellen van een ontwikkelende brand, met behulp van onder meer videogegevens, afkomstig van bewakingscamera’s, wat erg nuttig kan zijn voor brandweerploegen op weg naar een interventie. In samenwerking met de brandweer worden ook geregeld experimenten uitgevoerd onder de vorm van reële branden op ware grootte.

Merci behaalde in 1997 het diploma van burgerlijk werktuigkundig-elektrotechnisch ingenieur aan de UGent. Hij werd aangesteld aan de UGent als deeltijds docent in 2004 en benoemd tot voltijds hoofddocent in 2009 en hoogleraar in 2012.

Hij is voorzitter van de Belgian Section of the Combustion Institute en lid van het Uitvoerend Comité van de International Association for Fire Safety Science. Hij is oprichter en coördinator van de International Master of Science in Fire Safety Engineering en coördineert de Postgraduate studies in fire safety engineering aan de UGent. Prof. Merci is de academisch verantwoordelijke van de spin-off Fire Engineered Solutions Ghent, een studiebedrijf rond brandveiligheid.


Nico Boon

Het onderzoek van Nico Boon is zowel fundamenteel als ingenieursgericht. Enerzijds introduceert hij met zijn onderzoeksteam de microbiële ecologie in de ingenieurswereld en bestudeert hij het sturen van biotechnologische processen. Anderzijds heeft zijn onderzoek ook een sterke ingenieurscomponent, en is gericht op de verwijdering van recalcitrante componenten uit afvalwaters, natuurlijke waters en bodems. Zijn wetenschappelijk werk heeft tot dusver geleid tot een 250-tal publicaties. In 2006 werd hij benoemd tot docent van de faculteit Bio-ingenieurswetenschappen aan de UGent. Sinds 2011 is hij hoofddocent en vakgroepvoorzitter van het Laboratorium voor Microbiële Ecologie en Technologie (LabMET).


Dries Van Thourhout

Dries Van Thourhout (°1972) behaalde in 1995 het diploma burgerlijk natuurkundig ingenieur aan de UGent. Als IWT-bursaal behaalde hij in 2000 zijn doctoraatsdiploma in de onderzoeksgroep fotonica van Prof. Roel Baets. Daarna verbleef hij 2 jaar als postdoctoraal onderzoeker in het gerenommeerde Bell Laboratories in Crawford Hill, NJ, USA. Zowel tijdens zijn doctorale als postdoctorale studies werkte hij aan de realisatie van nieuwe types geïntegreerde meergolflengte lasers in InP.

In 2002 vervoegde hij opnieuw de onderzoeksgroep fotonica van de UGent, met de steun van een DWTC-terugkeermandaat, waar hij in 2004 docent werd. De onderzoeksgroep fotonica bouwde sinds 2000 samen met imec een belangrijke onderzoekslijn uit in het gebied van de geïntegreerde fotonica in silicium, een veel goedkoper en gemakkelijker te bewerken materiaal dan het InP gebruikt voor eerdere circuits. Het werk van Dries Van Thourhout en zijn medewerkers bouwde hier op verder. Ondanks al zijn voordelen is de functionaliteit van silicium voor optische toepassingen vrij beperkt. Daarom onderzocht hij hoe die functionaliteit door de integratie met nieuwe types materialen gevoelig kon worden verhoogd. Dries Van Thourhout coördineerde verschillende grootschalige Vlaamse en Europese projecten binnen dit domein en in 2011 ontving hij een ERC-startkrediet voor het uitwerken van een nieuwe onderzoekslijn met een focus op optische componenten met nog lager energieverbruik.

Dries Van Thourhout werd in 2012 bevorderd tot hoogleraar. Hij is daarnaast ook verbonden aan imec en is Associate Editor van het wetenschappelijk tijdschrift IEEE Photonics Technology Letters. Hij is auteur of coauteur van meer dan 140 publicaties in internationale tijdschriften.


Michaël De Volder

Michaël De Volder (° 1978) studeerde af als Burgerlijk Werktuigkundig Elektrotechnisch Ingenieur aan de KULeuven in 2002, en begon er vervolgens zijn doctoraatsopleiding als IWT-bursaal onder begeleiding van Prof. D. Reynaerts. In het kader van zijn doctoraat werkte hij aan de ontwikkeling van microaandrijvingen voor medische instrumenten, en verbleef hij aan het Tokyo Institute of Technology in 2005. In 2007 behaalde hij zijn doctoraat, en hij voert sindsdien onderzoek naar de integratie van koolstof nanomaterialen in microsystemen aan zowel de KULeuven als IMEC, dit als FWO postdoc mandataris.

In het kader van zijn postdoc mandaat verbleef Michaël De Volder tevens aan prestigieuze universiteiten, waaronder het Massachusetts Institute of Technology (MIT), de University of Michigan, en momenteel verblijft hij aan Harvard University. Hij heeft bijgedragen aan ruim 70 wetenschappelijke publicaties, en zijn werk verscheen op de cover van enkele toonaangevende wetenschappelijke tijdschriften. Verder werd hij, zowel in het binnen- als het buitenland, bekroond met belangrijke wetenschappelijke en industriële prijzen (o.a. de Iwan Åkerman Award, de Robert M. Caddell Memorial Award, de prijs van de onderzoeksraad, en de Barco High Tech Award). Hij is eveneens lid van de stuurgroep van het Leuven Nanocentrum ter promotie van nanotechechnologie.

Hiernaast, werk hij mee aan projecten rond het versmelten van wetenschap en kunstfotografie. De internationaal bekroonde resultaten hiervan verschenen in kranten zoals De Standaard, der Spiegel, en The China Daily. Dit werk werd ook gelauwerd door de tijdschriften Nature, Nature Nanotechnology en Science Magazine.


Lieven Eeckhout
Lieven Eeckhout (°1975) studeerde af als Burgerlijk Ingenieur in de Computerwetenschappen aan de Universiteit Gent in 1998, en promoveerde er tot Doctor in de Toegepaste Wetenschappen: Computerwetenschappen in 2002. Sedert 1998 is hij verbonden aan de Vakgroep Elektronica en Informatiesystemen (ELIS) van de Universiteit Gent, eerst als IWT-doctoraatsbursaal, vervolgens als FWO-postdoctoraal onderzoeker en deeltijds docent. Op 1 oktober 2009 werd hij benoemd tot hoofddocent met hoofdzakelijk onderzoeksopdracht (BOF-ZAP).

Lieven Eeckhout verricht onderzoek in het vakgebied van de computerarchitectuur en de hardware/software interface. Hij heeft ruim 70 artikels gepubliceerd in toonaangevende tijdschriften en topconferenties in het vakgebied. Hij ontving de IBM Belgium Prize for Informatics voor zijn doctoraat, en zijn meer recent werk werd twee maal gelauwerd als één van de meest significante onderzoeksbijdragen van het jaar (IEEE Micro Top Pick in 2007 en 2010). Hij wordt beschouwd als een expert in prestatie-evaluatie en -modellering van computersystemen, waarrond hij in 2010 een monografie gepubliceerd heeft. Hij werkt samen met een uitgebreid internationaal netwerk van onderzoekers zowel in de academische wereld als in de industrie. Zijn huidig onderzoek spitst zich toe op simulatie- en modelleringstechnieken van exascale systemen - in het kader van het recent opgerichte Intel ExaScience Lab &emdash; en een nieuwe hardware/software interface -; in het kader van een prestigieuze Starting Independent Researcher Grant uitgereikt door het European Research Council (ERC).